4 Manieren waarop kinderen spanning ontladen

Een kind dat huilt, soms om gek van te worden als je het niet begrijpt. Of kun jij altijd de kalmte bewaren?

Als je kind huilt, ben je als ouder vaak geneigd om dit zo snel mogelijk te stoppen. Het voelt ongemakkelijk, het kost energie, waardoor je misschien geïrriteerd raakt of boos wordt. Daarbij wil je je kind simpelweg gewoon liever blij dan verdrietig zien, toch?!?

Herken je misschien één van deze situaties?

Ze kwamen zo maar aan me voorbij. 

  1. Een man stond met een overstuur jongetje op zijn arm voor de AH toen ik kwam aanlopen. Ik hoorde hem tegen zijn zoontje zeggen, terwijl hij zijn stem verhief, ‘het gaat helemaal nergens over, kijk me aan, doe eens normaal’. Ik kreeg er eerlijk gezegd een beetje buikpijn van. Die buikpijn kreeg ik niet omdat ik die man veroordeelde. Die buikpijn kreeg ik omdat ik bijna de pijn voelde die dat jongetje haast wel moest voelen. Hoogstwaarschijnlijk voelde hij zich onbegrepen en afgewezen. En dat werkt niet bevorderlijk als je overstuur bent.
    Ik voelde ook de onmacht van de vader. Want wat is het toch een naar gevoel als je je zo onmachtig voelt dat je van daaruit in je eigen emotie schiet, in irritatie of boosheid. Ik vroeg me ook af, zou hij niet eigenlijk veel liever vanuit rust en verbinding willen reageren? Hoe zou dat voelen voor het jongetje? En voor de vader zelf?
  2. Of een ander voorbeeld. Ik liep toen door een andere supermarkt. Een moeder was zichtbaar geïrriteerd omdat haar dochter van ca. 1,5/2 jaar huilend in de winkelwagen zat. Even later kom ik beiden in een ander pad tegen. Toen liep het meisje huilend langs de schappen. Moeder zei daarop: ‘Ik vind het niet leuk dat je de hele tijd gaat huilen’. Ik kon me echt verplaatsen in haar irritatie en wilde haar het liefst vertellen dat ik haar reactie begreep, maar dat het huilen van haar dochtertje er juist door werd gestimuleerd.
  3. Diezelfde dag zag ik na school een moeder over het schoolplein lopen met een peuter aan haar hand en een krijsende kleuter er achter aan. Ook deze moeder was zichtbaar geïrriteerd. Ze liep door en negeerde haar dochter die helemaal van slag achter haar aan hobbelde. Even later kwamen ze voor school aan, ze stopte en zei: ‘We zijn uitgenodigd voor lunch bij ‘Pietje’ en ik vind het niet gezellig als jij daar de hele tijd gaat huilen’.
    Niet gezellig… Dat vinden we vaak inderdaad, huilen is niet gezellig. Maar welk gevoel zou daar onder zitten bij de moeder? En welk gevoel zit er onder het verdriet en het protest van deze helemaal-van-slag-zijnde-kleuter? Is het bij moeder de angst voor een oordeel van de gastheer of -vrouw? Heel begrijpelijk en een uitdaging om daar ongevoelig voor te zijn. En deze kleuter? Was er misschien iets heel naars gebeurd op school, iets waar ze stress van had? Of was er iets anders aan de hand? 

Bijna dagelijks zie ik ouders worstelen met situaties als deze. Het raakt me, omdat het verlies-verlies situaties zijn.

Wat we niet beseffen als kinderen huilen

Het is zo begrijpelijk, reacties als deze. Wat we alleen vaak niet beseffen, is dat kinderen o.a. huilen om spanning kwijt te raken. Een kind huilt nooit zo maar, er is altijd iets aan de hand of er zit iets onder.

Als een kind blij en gelukkig is, huilt het niet! Als het ergens last van heeft, huilt het, wat het ook is!
Zo simpel is het eigenlijk.

Dat wij volwassenen daar last van hebben en dat dit niet altijd even goed uitkomt, waardoor we zelf in onze emoties schieten, swa, dat is heel menselijk. Daar ging mijn vorige blog over: als de stoom uit je oren komt en hoe je daarmee kunt omgaan. Maar hoe zeer de stoom ook uit je oren komt, er is iets aan de hand. Daar kun je van uit gaan. 

De 4 manieren waarop kinderen spanning ontladen

11204205 - happy kids with their hands up isolated on white

Er zijn 4 manieren waarop kinderen spanning ontladen:

  1. Praten (hoe jonger het kind, hoe minder het praat als het spanning heeft)

  2. Symbolisch spel (vanaf ongeveer 2 jaar)

  3. Lachen (heeft een heilzaam effect)

  4. Huilen of te keer gaan (de belangrijkste van de 4) 

Huilen en te keer gaan is dus de belangrijkste manier om met spanning om te gaan! En wij beseffen dit vaak niet, we willen het juist zo snel mogelijk stoppen.

Wat kun je nou doen om je kind te helpen?

Je zou de komende week eens kunnen kijken wat je allemaal doet of zegt om je kind te weerhouden van huilen. En op het moment dat je je dat bewust bent, laat dat wat je doet of zegt eens varen. Laat het verdriet van je kind er gewoon alleen maar zijn. Zo creëer je win-win!

Zou jij de emoties van je kind meer willen begrijpen zodat je er minder stress van hebt? Laat het me weten door hieronder een reactie te plaatsen!